POSELSTWO INDIANINA, nazywane również przez jego Autora, Ernesta Thompsona Setona, „ewangelią czerwonoskórego człowieka”, zostało wydane po raz pierwszy w Stanach Zjednoczonych Ameryki w 1936 roku. E. T. Seton występuje w tym dziele jako entuzjasta Indian, jak również niestrudzony krzewiciel i propagator ich naturalnej mądrości oraz obrońca ich ludzkich praw. E. T. Seton miał słabość do Indian, podziwiał ich już jako chłopiec, a jego romantyczne, dziecięce marzenia i wyobrażenia spełniły się w jego późniejszym wieku, kiedy, wędrując wzdłuż i wszerz północnoamerykańskiego kontynentu, poznał liczne wybitne osobistości tej rasy, skazanej na zagładę. Wtedy jego zainteresowanie światem Indian przerodziło się w zachwyt i uznanie. Aby zatamować prąd brutalnego materializmu, który zalewał Amerykę i okoliczny świat, Seton w 1902 roku wprowadził w życie pierwszą organizację młodzieży na świecie, której postawił za wzór właśnie Indianina, człowieka „mądrego drogami lasu”, mężnego, czystego i nabożnego. Nie przypadkowo nazwał ją wtedy „Woodcraft Indians”, co znaczy w przybliżeniu Indianie leśnej mądrości. Organizacja ta rozrosła się, inspirując powstanie światowej organizacji skautowej i samego Twórcę Skautingu, Roberta Baden Powella. Seton napisał „Poselstwo Indianina”, aby w nim podsumować doświadczenia całego życia i ukształtować swoje filozoficzne dziedzictwo dla przyszłych generacji, w tym również dla nas samych. „Poselstwo Indianina” jest dramatycznym apelem, w którym Autor zwraca się do nas bezpośrednio, porównując tradycje chrześcijańskie, na których zbudowano cywilizację białego człowieka, z mądrością i filozofią życiową Indianina, którego uznał za najwspanialszy przykład człowieka naturalnego. Autor nastawił nam jakby lustro, byśmy sami osądzili, dokąd na naszej drodze doszliśmy i zastanowili się głęboko nad pytaniem, co dalej. Poselstwo powinno być obowiązkową lekturą każdego Wędrownika i harcerskiego instruktora.