Do drugiego tomu Wielkiej Encyklopedii gier zaklasyfikowaliśmy gry, które zwykle można wykorzystać w niewielkim zamkniętym pomieszczeniu. Spotkania wypełnione zajmującym programem i dobrą zabawą. Większość opisanych gier nadaje się do każdego innego rodzaju pomieszczeń takich jak np. pokój w małym mieszkaniu lub domu na wsi, czy wolny kąt w schronisku. We wszystkie te gry można grać w szkolnej klasie, wspólnym pomieszczeniu w internacie, w domu młodzieży, w placówce rekreacyjnej. Szereg gier wymaga tak minimalnej przestrzeni, że można je nawet wykorzystać w małym namiocie z podłogą, gdy o płócienny daszek bębni deszcz.

Na dalszych stronach znajdziecie tyle interesujących gier, że nie będziecie w stanie zagrać we wszystkie w ciągu całego swojego życia. Nie miałoby to sensu. Zgromadziliśmy tutaj takie bogactwo gier po to, by każdy mógł wybrać zgodnie ze swoim gustem i potrzebami. Po inne gry sięgną dorośli, którzy będą chcieli spędzić przyjemny wieczór przy aktywnej zabawie, inne gry z tego zbioru wybierze tata dla siebie i swych dzieci, inne zaklasyfikuje do programu prowadzący zbiórkę drużyny harcerskiej. Każdy nauczyciel czasem odkrywa lukę w swym pedagogicznym wykształceniu – przy kursie jazdy na nartach lub na zielonej szkole przyjdą chwile, w których będzie koniecznie potrzebował interesującej gry, która by zajęła klasę po godzinach nauki; na wyższej uczelni nikt tego nie brał pod uwagę, a tak z ochotą sięgnie po tę książkę. Podobnie może Wielka Encyklopedia Gier ułatwić pracę wychowawcom w internatach i domach dziecka. Również lekarze i pielęgniarki znajdą tu dla niektórych pacjentów gry, którymi odwrócą uwagę chorych od ich cierpień i pomogą im skrócić czas, który w szpitalach, sanatoriach i w domach spokojnej starości płynie pomału – są to przede wszystkim gry dla jednego gracza i gry planszowe, w które można grać na łóżku.